--Dini otorite Şiiri - Ahmet Bektaş

Dini otorite

Akademik kariyeri olmayanların her hangi bir konuda fikri olamaz mı? Yada fikir oluşturmak için o konuda mutlaka ihtisas yapmak mı gerekir?
Bu neden aklıma geldi?
Çok genç, çocuk sayılabilecek bir kaç kişi şöyle söyledi;
“Her konuda yazma,
Akademik kariyerin yoksa yazma! '

Neden yazmayım ki ben özgün fikir ve kanaatlerimi yazıyorum. Mutlak doğru olduğunu iddia etmiyorum ki. Bilgi öğrenmek isteyen için zaten Akademik kaynaklar var, oradan temin eder öğrenir.

Özellikle din alanında yasakçı zihniyet iş başındadır. Neden mi? Bu alan birileri tarafından kapatılmıştır. Düşünün inanç, din alanı somut değil soyut bir alan. Yani sadece inanan için mecburidir dini kurallar. Bu bütün dinler için geçerlidir. Soyut bir dine inanacaksın ama o dini sen kişisel sorgulamayacaksın. Birileri sana öğretecek,sen de itiraz etmeden verileni alacak, itaat edeceksin. Neden mi? Birileri dini bilgileri standart hale getirmiştir. Paket program halindedir. Çok zorlarsanız kabul yada reddetme noktasına çekiverirler. Reddeden de dinsiz ve de imansız yakıştırması ile karşılaşır. Bu noktada din alanında baskıdan söz edebiliriz. Özgür iradenizle din seçersiniz fakat dininizi dini otoritelerin gölgesinde yaşamak zorundasınız. Bu dini otoriteler özgün olarak dini anlamanıza ve yaşamanıza müsaade etmeyecektir.
Bu noktadan bakınca insanın dinini yaşamasının ne kadar zor olduğu, bu zorluğun ise laiklik anlayışının daha doğru anlaşılması (Bireyi topluma karşı korumak) gerekli diyorum.

Çoğunluğun kabul ettiği izimler veya dinlerin esaslarına bağlı olarak oluşturulmuş (ideolojik veya cemaat) gruplarının kendi iç hiyerarşi kademelerinden aldıkları güç ile diğer insanları yönetme, yönlendirme hakkının var sanılması büyük bir toplumsal travma olarak açığa çıkıyor.Yeterli güce ulaşana dek gayet nazik, ılımlı faaliyet gösteren bu gruplar; güçlendiklerine kanaat getirdiklerinde eski nezaketlerini yitiriyor, tebliğ ve telkin yerini azar ve tehdide bırakıyor! Yani aba altından sopa gösteriyorlar. Kendi kalıplarına uymayan özgün insanların kişisel tercihlerine müdahale etmeyi kendilerine vazife ediniyor, başkalarını terbiye etmek üzerine davranış geliştiriyorlar.

İman kişiye özel olan algılarla izafi oluşur. Dışardan zerk etmek mümkün değildir.
Rabbi bilmek ene ile olur. Yani kendi benliğimizle olur. Vehmi bir rab benliğimizde farazi kabul edilerek olur. Yani otorite biziz.
Dil ile ikrar, kalp ile tasdik ile oluyor.
İman; akıl ile kainat kitabını okumak ve nakil (onu etkileyen tüm birikimler nakil dâhilindedir; ebeveyni, öğretmenleri, kutsal kitaplar, ozanlar, peygamberler, filozoflar, bilginler, v.b.) ile edinilen bilgileri akıl süzgecinden geçirdikten sonra vardığı kanaattir. Bu kanaat her bir insan için farklı olabilir. Çünkü her insan ayrı bir âlemdir. İmanın zıddı olarak bildiğimiz “inanmama” hali de bir kanaattir. Yani o da aslında bir nevi inançtır.
'İnanç üzerine' yazımı paylaşacağım, okuyunuz inşallah.
Son tahlilde 'dini otorite' kişinin kendi vicdanıdır. Dışardan yapılacak telkin ve zorlamalar vicdanda kabul görmemişse sadece göstermelik bir iman söz konusudur. Bunun da kişiye fayda mı sağlar zarar mı iyi tahlil edilmelidir.
'Din nasihattir'
'Dinde zorlama yoktur'

Saygılar.

Ahmet Bektaş