yoksul ama tertemiz evler
düşündüm, eski saatler, sıcak minderler,
umutla işlenmiş sehpa örtüleri.
ruhumu kışkırtacak bir ayna
arıyordum ben de herkes gibi, arasıra
dönüp de geldiğim yere, herşey, herkes
yerli yerinde mi diye bakıyordum.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta