Dingin Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Yürüyorum ışıklarında kentin
Derin karanlığında gecenin
Kahverengi değil mi senin gözlerin
Seçemiyorum ışıklar gözümü kamaştırıyor
Sarhoş muyum
Sanmıyorum çakır keyif kalktım masadan
Şişenin dibini bulmadan

Yürüyorum
Kaldırımlarda alabildiğine tamirat var
Taşlara takılıyorum
Tutma beni düşmeyeceğim
Yada tut beni düşeceğim
Bu ne kararsızlıktır
Kararsızlıklarımı seviyorum
Çünkü ne yapacağım bilinmiyor gizli kalıyorum

Şimdi bir deniz olmalıydı
Dalgalı falan
İyot kokmalıydı gece ben efkarımı bölüşmeliydim
Bir sigara yakmalıydım derinden çekmeliydim dumanı içime
Sen gibi
Beni dinleyen bir başka çakır keyif yanıma oturmalıydı
Ona her şeyi anlatmalıydım
Her şey dediğim bir sensin bir de sen
Kırk hikayem olmalıydı ayılarınki gibi
Kırkı da aynı
Dinleyen bıkmalıydı
Anlatan ben
En çok ayıları severim o yüzden
Dümdüz yelesiz kırıtmasız harbi
Hani şöyle adam gibi

Yürüyorum ışıklarında kentin
Derin karanlığında gecenin

30.07.2003