Diner Öfkesi Suların Şiiri - İsmet Barlı ...

Yine yaralandı yüreğim akşamın dar vaktinde
Seni anar anmaz, istemeyerek.
Yer yer başladı kanamaya yaralarım,
Gözlerim sislendi, ıslandı kirpiklerim
Ve yine hayaline tutunmaya çalıştı
Ellerim.

Bilisin; bu saatlerde diner öfkesi suların,
Deniz karaya değip değip çekilir,
Gemiler sessizliğe bürünür atlaslar üzerinde,
Martılar selam dururlar duygulara,
Bilirler ki; akşam yeni yeni kapılar açacak
Anılara.

Gemiler uzaklara doğru yol alıyor,
Ben arkalarından yol alıyorum,
Sular kumsallardan çekiliyor,
Ben çekiliyorum.
Güneş denize gömülüyor,
Ben gömülüyorum,
Kuşlar yuvalarına dönüyor,
Ben dönmüyorum.
Kısacası; ne yaptığımı bilmiyorum, anam-babam,
Bilmiyorum.

Deli Dumrul ‘lara dönmüşüm akılsız akıllılar içinde,
Bir varsıl evrende yoksullara dönmüşüm,
Ne aşta kalmış gözüm, ne ekmekte,
Ne yatakta, ne yastıkta, ne uykuda,
Atıvermişim bir yaydan kendimi bir ok misali
Ve düşüp saplanmışım bilmediğim biryerlere,
Seni anarken ölüp ölüp dirilip
Binlerce
Kere.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 23-24/100)