Dinelen Hüzün Şiiri - Kenan Çarboğa

Eprimiş bir hüzün dinelmiş yüzümde
Olabildiğince telaşsız, bıçkın
Meydan okurcasına geçen zamana
Bozkırda bir alıç misali dinelmiş bir başına
Ki hüzün sevdamın iskeletidir

Hüznümün önünde sıralanır geçit törenleri
Taşkalak edilmiş kadınlar geçer günahkâr gözlerin refakatinde
İplere üfleyenler, boynunu ipe verenler
Kabala’nın ve Havas’ın heveslileri
Geçer, geçmez dediklerimiz

Bir bebek bohçası, bir ölü soykası
Işkın verme telaşında yüzümde yüzükoyun
Oysaki unutmuşum umutların konduğu yeri
Oysaki diri diri…
Kim yerse yesin helvadan putları
Puttan helvaları
Ben kızgın çöllerde çiçeklenen kız çocuklarını ararım

Yüzümde dinelen eprimiş hüzün
Suçsuz ise atsın ilk taşı var gücüyle
Elleri sırtlanmasın yetmiş taşın yükünü
Alıç gibi öylece bir başına dinelsin
Ve taşkalak edilen masum kadınlar
Kanına girilenler
Urgana verilenler
Kızgın çöllerde çiçeklenen kızlarım
Beni hüznün duldasında arasın