DİN ŞİİRLERİ

Ruh özelleşse bile şahsın toplum içinde,
Din başıboş bırakmaz, kul Rab’bin kontrolünde…

Din yoksa boşluktasın, bil ki dışlanacaksın,
Kendi kendinle bile dost kalamayacaksın…

(2012)
..

Sizinkisi din değil, olsa olsa bir yoldur,
Hakikati gizleyen, batıl yolda bir koldur…

Çünkü din Rab’den gelir, Rab’bimden indirilir,
Hakikati emreder, kötülük reddedilir…

(1994)
..

İslâm yalnızca Hak din,
Dışında başka din yok,
Rab’bimiz aracısız,
Onun ortakları yok…

(1995)
..

Yeryüzünde din tektir,
Tevhidi gerektirir,
Din de Rab “1 ALLÂH(c. c.) ’tır! ”
Her tür şirk reddedilir…

(2012)
..

Âlimin dini vardır, bilime de inanır,
Batıl ilmi reddeder, maneviyatı dardır,
Bilim ki aklımızı, din ruhumuzu kazandırır,
Kul eksiksiz ilerler, yücelir Rab’be varır…

Din bilimi tamamlar, medeniyet gelişir,
Bilim eksik olursa, ruhumuz can çekişir,
..

İşveren emeği atıyor taca
Kul hakkı yiyerek gidiyor haca
Garibim ne yapsın tutmuyor baca
Hani din kardeşi değil miyiz biz

Varlık içindeyiz çekeriz yokluk
Açlık sınırında nüfusta çokluk
..

Din ile hakikatler, kestirmeden bilinir,
Bilimde hakikatler, yazılır ve silinir…

Din peygamberler ile Rab’bimden bildirilir,
Bilimde hakikatler, zamanla keşfedilir…

(2001)
..

Din ki büyük servetim, Rab’den güven kaynağım,
Ahirette senedim, yüksek ahlak varlığım…

Din ki büyük uğraşım, hakikatin içinde,
Nefsi engelleyen şey irade bilincinde…

(1995)
..

Takıyye var, evet…
ama sanma ki 'Din-ü İslam içün..'

Din-i İslam’a bu sefer
Din-i İslam’a “bu sefer…”
Din-i İslam’a bu sefer! ..

..

Nifâk atıp, tahakküme bakarlar,
Birliğimiz, dirliğimiz yıkarlar,
Onun için insanları yakarlar!
Siz sanmayın; Mezhep için, dîn için!
Çektiğimiz yetmez 'Haçlı kin' için!

Siz kimsiniz; Ey Alevî, ey Sünnî?
..

Örf, âdet ve gelenek,
Din zannedilmemeli,
Din değil diyerekten,
Tam reddedilmemeli…

(2012)
..

Son nefesimizde de mutlak lazım olacak,
Birikmiş sevaplarla, din ki kefil kalacak…

Rest çekmeye de gelmez, din zaten kâr ettirir,
Nefsine denge sağlar, seni Hakk’a erdirir…

(1995)
..

İhtiraslarımız var frenlememiz gerekir,
Din burada yardımcın çok hasleti dindirir…

Daha çok konu var ki din frenleyici unsur,
Nefis konularında yanlışları durdurur…

(2012)
..

Yalan söyleyip, durursun namaza
Oruç tutunca tövben kabul olur
Eğer ben içkimden yanacaksam öbür tarafta
Bu din size kalsın.

Riyâkarlık almış başını gitmiş
Namaz kılmayan oldu mu kâfir
..

Bin sevgiye bedel aşkım diyordun
Sensiz nefes bile almam diyordun
Hani sen,LEYLA dın,Zühre,Şirin din?
Benden daha çok sevmeyi bilendin?
Unuttum diyorsun,nasıl sevensin?

(02.04.2007)
..

İnsanlarım kınanmaz ırklarından dolayı,
Ayrımcılık batıl şey sağlar parçalanmayı…

Din kardeşlik önerir, biz hepimiz kardeşiz,
Dil, din, ırk hiç fark etmez, biz her yönden eşitiz…

(2008)
..

Hakikat anlatılır, din zaten hakikattir,
Tüm insanlığa sunar istedikleri nettir…

Din, örf ve adet gibi tadılır yüreklerce,
Rable yakınlaşılır ruhun benimseyince…

(2012)
..

Gel

"Gel", "Kendine gel" gibi! İnsan, kendinde olduğunda tüm algıladıklarının farkına varır! Evrende, "Güzel-çirkin, iyi-kötü" algıya izafi, biri aynı şeye ya da davranışa "Güzel" der, bir başkası "Çirkin"; kişiye göreceli bir algılama var! Tüme bakıldığında ise evrende yaratılan her şey, "Doğru ve yerindedir"! Herkes, kendine uygun olanı çeker! Zaten insanlık tarihindeki tüm kavga ve savaşlar, birilerinin kendi izafi "Doğru" algısını herkese kabul ettirmek istemesinden kaynaklı! Hukuk ise kişiyi-bireyi, bu izafi algılardan korumak içindir! Yani bir bakıma hukuk, biri ya da birilerinin "Doğru" dayatmasından, diğerini- diğerlerini korur! Öyle umulur veya o amaç içindir!

Dinler arası geçişin, "Yatay geçiş" olduğu söylenebilir! Yani din içinde kalarak şerit değiştirmek gibi, istikamet aynı! "Deist" için inanç var, din konusunda ucu açıklık var! Yani Allah inancını illa bir dine bağlamak istemiyor gibi.

Ateist ise evrenin bir yaratıcısı olmadığına inanıyor! Bu da bir inanç ama din değil. Ateistin her hangi bir kutsaldan Allah'ı öğrenmesi de mümkün kendi özündeki açılımla evrenin bir sahibi olmalı şeklinde bir inancı oluşturması da mümkün!
..

Din ve iman hakkında söyleşide bulunmak istiyorum.Zira iman ateşinin bir daldaki yaprağa benzediğini yani esen kuvvetli bir rüzgarda söneceğini beyan eden bir şiir okudum.
İman bir fanusun içerisindeki ışığa benzer din ise o ışığı koruyan fanus misalidir.
İman her insana ezelden verilen bir nimettir.Fakat o ışığı din fanusuyla koruyamayanların imanı çölde çıkan kuvvetli bir rüzgarda sönüp gider.Böyle bir akibetten Allaha sığınırız.
Dinle iman bir bütündür.Çoğu insan benim kalbim temiz,imanım sağlam diyerek dini hükümleri,Allahın emrettiği farzları ihmal eder ve dini yaşamayı terk eder.
Kalbin temiz kalması nasıl sağlanır böyle bir durumda.Yüce peygamberimiz bir hadisinde her günah kalpte bir kara leke bırakır buyuruyor bu lekeler çoğaldıkça kalp kararır ve özelliğini kaybeder.Her insanın hataları günahları vardır.İşte bizler dini vecibelerimizi yerine getirirken kalbimizdeki pasları siler,kalbimizi ibadet ve taatlarla nurlandırırız.Zaten yüce Allah bir ayetinde
Ben insanları ve cinleri ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.
buyuruyor.Bir ayetinde de
..

Din aydınlatıcıdır, karartıcı şey değil,
Din hakikat ışığı, batıl işi hiç değil…

Kötülüğe sevk etmez, ibadeti emreder,
Seni her yerden korur, dualarla çevreler…

(1996)
..