(Din) le) sen)

Şu dünyaya şöyle bir bakın
Dallarıyla eğilen ağaca,
Secde eder gibi, ibretle bakınca
Müzikal bir sesle şükreder anlasana

Kuşlar ahenkle zikreder
Ve bu ulvi ahenkler ruhları büyüler

Güneş her sabah tırmanır
Yine iner, yıkılmaz merdivene sarılır
Ve hep çizilen rodada yol alır
Doğar, batar secde izi kalır

Sazlıklarda kurbağalar
Suda balıklar
İbadetin izini taşır
Ve tek bir ağızdan haykırır
Fikret!
Şükret!
Zikret!

Katre suda umman arayan
Ey gafil insan!

Kavgayı kızıştıran damlalar
Dudaklardan dökülen kelimeler
Ardınca nehirleri kan eden kavgalar
Ve debdebe
Ve meçhul gidiş ruhları karartan

(Kendini ululayıp, kibirlenen insan
Yüreğin senden değil, sadece seninledir
Sen bunca hatalarla, yüreğini karartan
Tek başına değilsin, bir toplum seninledir)

Göneşi gözlerinin üstüne koyup
Gözlerini sakın kapama
Can kurban kalbinin gözleriyle
Hassas kulaklarla
Kutlu mesajı duyana
Yol bulana, buldurana

Niceler demiştir, yine diyecek

(Sözüme kulak verip, beni duysaydın
Beni dinleyip sözümü tutsaydın
Dönüp bakmadın, duymadın bile beni
O ateşten şimdi kim kurtarır seni)

Ah dinlesen, dinle/sen bütün olsan

Ağıtlar, feryat. figan
Çetin günde fayda vermez inan
Gelmeden ömrü hazan
Aç gözünü UYAN! ! !