Garib gelmiş şu İslam, yine Garib olacak!
Ekser gidip dalal’e, azlar muhlis kalacak!
Yetmiş iki fırkası, terk edecek caddeyi!
Geri kalan bir fırka, hakkı razı kılacak!
Şimdi gelmiş o zaman, emareler zuhurda!
Kitap sünnet bilinmez, küllü bidat zahirde!
Delil bürhan yerine, zanla amel edilir!
Din yerine hurafe, hâkim olmuş kahirde!
Tasavvufu din sanır, ölçü almaz vahiyi!
Mış mışlarla avunur, kale almaz sahi’yi.
Edilleden bi haber, müçtehidden habersiz,
Tercih eder ashaba, ehl-i tarik ahiyi!
Şahsa özel zanneder, cihan şümul şu dini!
Koyar halkla araya, hoş görüden(!) seddini!
Asılırmış her koyun, yalnız kendi budundan(!)
Karışmazmış koksada(!) o aşmazmış haddini(!)
Devr-i tebliğ değilmiş(!) gerek yokmuş cihad’a(!)
Saygısızlık olurmuş(!) ”nahoş”demek ilhad’a(!)
Fısk ve fücur etsede, tüm cihanı istila,
Karışmadan edermiş(!) ,sırf dinini o eda(!)
Kahir nar’a koşarken, o ilahi söylermiş(!)
Kendi girse cennete, başkasını neylermiş(!)
Sekizinci cennette, gözü varmış dervişin(!)
Onun için durmadan, hakka niyaz eylermiş(!)
Bin bir türlü gafları, femlerinde geverler!
Şeriata mugayir, silik sözler yayarlar!
Hak hatırı âliyken, halka edip teveccüh,
Ayet hadis dururken, safsatayı överler!
Tuhaflıklar binlerle, saymak ile tükenmez!
Kıyaslasan selefle, çoğuna mümin denmez!
Demek böyle olacak, son zamanda din Garib’
İster isen felahı, olmalısın sen Garib!
5.7.2007-İzmir-
Cihat ŞahinKayıt Tarihi : 5.7.2007 21:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)