Şahsımız günahkârdı, ahiret düşünmezdi,
Hakikatten çok uzak, batılda gezinirdi…
Kulları hor görürdü, batıla özenirdi,
Gününü gün ederek, gülerdi eğlenirdi…
Derken Hakk’ı keşfetti, Hak hakikat demekti,
İlim, bilim her şeydi, Rab’bini dinlemekti…
İyiyi ve kötüyü, Kur’an’dan öğrenmişti,
Rab’bin kanunlarını, dini ile seçmişti…
(1995)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 18.1.2013 17:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!