Din Şiiri - Fatma Saylak

ölüm
her zamanki gibi
gözyaşlarımın içinde
göç ediyordu
doğru söz kalbe söylenmeyince
kısa olan hayat
saçlarından
sonbahar gibi dökülüyordu
kimseyi sevmedim
sevmek çünkü yok ediyordu
gözlerinin önünden perde çekilinde
aşk bütün hayatlarda parçalanıyordu
kalbim kendini sınır dışı ediyor
kol kanat gerdiğim sevdiklerim
rüyalarımda ne işi var dediğim kişiler
artık kendini ölümde bırakıyordu
şimdi bakıyorum hayatıma
hayatımın bu bölümündeki kendime
ne kadar çok kendimsizleşmişim
bir şehir vardı hani uzaklarda
güneşin ilk ışıklarını oraya gönderdiği
işte ben o şehri arıyorum
atlılar geliyor tozu dumana katmış
yaşlı bir amca bir vaizin odasında
dinin kalplerden göçünü anlatıyor
ben hiç bir dinin göçünü izlememiştim
o güne kadar...
ölüm ve din
vaiz ve yaşlı adam
din kiminle göçüyordu buralardan
görseydiniz
hangisi daha fazla dindir derdiniz????
yaşlı adam mı vaiz mi????