Dimyat Yolcusu Şiiri - Aslan Avşarbey Mülki

Ruhuma dar artık beden zindanı
Zinciri kırınca gideceğim ben
Dört gözle beklerim bir meçhul anı
O vakte erince gideceğim ben

Ne güzergâhım ne zamanım belli
Bilmem yazgı nasıl eder tecelli
Derlerse dünyayı terk et temelli
İşaret görünce gideceğim ben

Güneşin battığı yöne doğru mu
Yahut yepyeni bir güne doğru mu
Yarına doğru mu düne doğru mu
Bir karar verince gideceğim ben

Belki leylakların açtığı zaman
Belki leyleklerin göçtüğü zaman
Bir gece uykumun kaçtığı zaman
Girdaba girince gideceğim ben

Belki masum biri ceza çekerken
Belki yağan karlar buza çekerken
Bir vuslatta maşuk naza çekerken
Belki de sarınca gideceğim ben

Mevsim kış havada sazak olsa da
Yolumda bin türlü tuzak olsa da
Hedef Kaf Dağı’ndan uzak olsa da
Misal-i karınca gideceğim ben

Bilmiyorum yolum varır nereye
Belki bir zindana belki saraya
Evdeki bulguru döktüm dereye
Dimyat’a pirince gideceğim ben

Mülkî der yanıma üç şey almadan
Gideceğim artık çok geç olmadan
Yollar kapanıp da mahsur kalmadan
Şu yağmur durunca gideceğim ben

Aslan AVŞARBEY (Mülkî)
19.01.2023-Kocaeli