Dimdik gidiyorum… Şiiri - Oktay Çekal

Dimdik gidiyorum…

İçimden çıkmayan, bir zehir gibisin,
Ölüyor her gün bedenim,
Susuyorum, sessizliğimde bile varsın,
Ruhum huzursuz ve belirginsizlikte.

Yapma, çık hayatımdan,
Yeter verdiğin ceza,
Hak etmedim bunu biliyorsun,
Yalnızlığımda, huzur bulmak istiyorum.

Özlemlerim var hayata dair,
Sevmek bir kutsal ibadet,
Yaşam bağışlanmışsa, bir ödül olarak,
Ölüm gibi yaşatma beni.

Bekledim sonu gelmeyecek yarınları,
Yoruldum, taşımaktan hayatı,
Umutlar çarçur oldu kalmadı,
Ben senden gidiyorum, bırak beni,

Sevgimin son kırpıntılarını da süpürdün,
Tertemiz oldu, yüreğimdeki acın,
Hafızam zorlasa da, silicem seni,
Ben senden gidiyorum, bırak beni.

Kalan yaşamda arıyorum, umuyorum ki;
Artık ben olacağım, her mevsimde,
Suskunluklarım patlayacak, her nefesimde,
Yaşamadığım hayatımı, gömerek dimdik gidiyorum.

Oktay ÇEKAL
05.06.2011-17.20