Yine aylardan Kasım
Günlerden perişanlık
Saatler bir sen bir ben
Vakit yine hüzün
Kalmadı aklımda
Ne sesin nede yüzün
Çok oldu, bugün günlerden ne?
Hangi aydayız? ayın kaçı?
Takip etmiyorum..
Anı yaşıyorum uzun zamandır..
Gece yastığa başımı koydugumda,
Dua ediyorum..
Bir kitabın önsözü gibiydi gelişin,
Kısa ve net,
Ama bilmezdim,
Bazen en kısa cümlelerin
En uzun hikâyelere kapı açtığını.
Senden önce kelimelerim
Bizden olmaz demiştim sana,
Üzülürsün, üzerim seni dedim.
Dinlemedin beni, anlamadın;
“Seviyorum,” dedin,
“Vazgeçmem,” dedin.
Gözlerin hep hüzünlü bakıyor dedi...
Gülümserken bile mi? dedim
Evet, gülümserken bile dedi...
Her ne kadar gizlemeye çalışsam da,
Hüznüm her halükarda,
Gözlerimden okunuyor gibiydi...
Attığım her adımda
ölümün kokusu var sanki...
Aldığım nefes,dünya yalan,
birbirine gülümseyen sahte yüzlerin
ardında ki karanlık,
insanlar, sözler,hepsi yalan...
Hani bana soruyorsun ya sevgili..
Bensiz iyi misin ? diye
İşte sana cevabım..
En az senin kadar..!
Toprak suya,
Kış bahara,
Olur da birgün aklına düşersem,
Bil ki içimde hâlâ
Senin sesin yankılanıyor.
Her adımda, her nefeste
Senin izlerin var.
Ve ben, sessizlikle sarılmış
Yine bir hüzün çöktü geceye..
Ve ben yine sensiz,sessiz..
Sessiz çığlıklarım yırtıyor,
Zifiri karanlığın sis perdesini..
Gözlerime indi hüzün bulutları,
Ha döküldü ha dökülecek..
Sensizliğin Yankısı
Yüreğim, gecenin sessizliğinde,
Dört nala koşturan yılkı atlarının
Ayak sesleri misali
Yankılanıyor odamın içinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!