Acılarda yükselen hep isyan çığlıkları,
Sabrını koklamaz ki,feryat figan üstüne.
Bekler işiten,bilmez kalpteki sığlıkları.
Gözyaşları ıslatır ,yutkunurken acıyı,
Hamlığın meyvesi,boğazında düğümlenir.
Boğulur iken su ister, çağırır hancıyı.
Hallacın her sopasında,nasırlaşır beden.
Vurdukça özünden çıkar, aradığı suyu.
Dudağı uçuklar kalbin,yanar hararetten.
Acıların hafifliği , ne de çok konuşmuş,
Duyulmuştu yedi mahallenin ötesinden.
Oysa derin acılar dilsiz,yine susmuştu.
Kayıt Tarihi : 18.11.2018 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!