Bıraktım, küstüm yüreğime bu gece,
Onunla hiç konuşmadım.
Yetmedi hükmettiği bedenime sanki,
Güldü yüzüme, ben hiç oralı olmadım.
Sus dedi içimdeki çocuk, onunla hiç konuşma
Kilitle dilini, ona hiç sesin duyurma
Şelaleyi düşle aklına gelince,
Akıp gitsin gözlerinde.
Sustum, içimdeki çocuğa kulak verdim
Her defasında tetikledi beni konuş diye
Onunla bir daha hiç konuşmadım..
Yalan dedi her şey gibi bir ben doğruyum
Benim tek doğrum, içimde büyüyemeyen çocuğum..
Geride bıraktığı; damda bir sal
Mehtap ve yıldızlar, bükük dudaklar..
Bana kattığı ise sahici ayrılıklar
Ne güzel yaşanılırmış meğer
Dilsiz sevdalar..
Kayıt Tarihi : 29.1.2009 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli yorumlarınız için Teşekkür ederim Hakan Bey
Kaleminiz daim ola
Saygılar.
Şiirinizde her ne kadar yüreğin mecazen 'dilsiz' oluğu içerik olarak kulanılmış olsa da...Konu itibariyle zaten şiir kendini yeterince ifade etmiş ve şiir, başlığına gerek kalamdan bile aynı anlamların izlenimini bırakmış.. diye düşünüyorum...
Evet...GÜZEL bir çalışma/ydı.
Yüreğinize sağlık
Saygı ve
e
l
a
m
l
a
r
TÜM YORUMLAR (3)