Dilsiz yüreğim Şiiri - Tuna Kanaş

Gidiyorum yeryüzüyle gökyüzünün mavi olduğu;
Denizin de umut dalgalarının kıyıma vurduğu
Senin hasretinle yandığım bu şehirden,
Oysa ne kadar da alışmıştık birbirimize,
Dilsizdi yüreğimiz,gözlerimiz konuşuyordu
Uzaklara dalıp giden hayallermizdi
Beni o maviliğinin derinliğine çeken
Ana sütü gibi temiz sevgiydi
El dahi değmemiş ten
Ve içinde ki kapanmamış yaraydı
Şimdi ise ayrılık vakti
Kenetlenmemiş dudakların
Uçsuz bucaksız diyarlarına...