Dilsiz Söyleşi Şiiri - Füsun Dudurga

İnsan önce kendini aldatır
Susmak çok şeyi anlatır
Sustuğunda biri gözlerine bakın
Gözler her şeyi anlatır
Sözlerden çok insanı, gözler ağlatır
Dilindeki mührü sök at
Sök at suskunluğunu
Beyaz sayfalar şahidim olsun
Kaf dağının ardından yedi renk çiçek toplasan
Susturamazsın yalnızlığımı
Feryat figan eder kelimelerim
Bu şehir kan ağlıyor
İçime akan gözyaşlarım da tükendiler
Çöl yangını uğramadan semtime
Yağmurları getirin bana
Yıkasın içimi,
Gözlerimden okyanuslarım taşsın
Bütün nehirler içime aksın
Haykırsın kelimelerim
Yaz diyor yüreğim, yaz
Konuşamadığın kadar konuş
Gülemediği kadar gülsün yüzün
Bakmadığın kadar bak kendine aynalarda
Sustursanız da beni yalanlarla
Sesimin tınısı kulaklarda
Bir soru işaretiyim dar kafalarda
Kına yaksın beni susturanlar da
Asaletini kuşanmışım suskunlunluğumun
Dilim sussa bile,
Yankılanır sesim bembeyaz sayfalarda