Dilsiz Şeytanlar Çağı Şiiri - Ömer Tural

DİLSİZ ŞEYTANLAR ÇAĞI

Elbet sormasını bilirdi, ama
Kader kollarımı ipsiz bağladı.
Kağnı gölgesinde pusuda köpekler,
Üstümüze salındı, taşlar bağlandı.

Dil sustu, söz düştü, meydan karardı,
Haklıyı haksızı zaman ayırdı.
Boynuma geçirilen bu kör düğümü,
Ne bıçak kesti, ne dua çözdü.

Yalakacıların prim aldığı çağda,
Haklının değil, güçlünün dünyası.
İnsan dediğin dilsiz şeytan şimdi,
Görür, susar; suskunluk en ağır yası.

Vefa dedikleri dilden ibaret,
Dostluk menfaate kadar sadakat.
Yüzleri gülerken arkadan vuran,
İki yüzlü insan — işte asıl ihanet.

Aynaya bakmadan konuşan kalabalık,
Herkes masum, suç hep başkasında.
Bir doğruya bin yalan kuşanmışlar,
Bu çağ çürür, insan kendi maskasında.

Haksızlıkta sessizlik, zalime ortaklıktır.

Ömer TURAL, 16, 12, 2025