Dilsiz Şeytan Şiiri - Kemal Doğanay

Dilsiz bir Şeytan gibi dolaşıp duruyorsun
Gönülden yaralıyım kalbimden vuruyorsun
Geçmişin hesabını hep benden soruyorsun,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.

Kör Şeytanın gözüne kaç kez lanet okudum
Bu aşkı tezgahlarda gece gündüz dokudum
Eller aya giderken ben dünyada yokudum,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.

Feleğin çemberinden atlamak kolay değil
Bu dünyada yaşamak sen kadar olay değil
Düğünlerde çekilen her zaman halay değil,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.

Kaderin çeşmesinden suyu ben içiyorum
İçtiğim bu sularla kendimden geçiyorum
Hayat denen yollarda arkadaş seçiyorum,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.

Çektiğim çilelerin sebebi sensin derler
Aile toplanmış birlikte yemekler yerler
Çok dualar eder gelirse bir gün erler,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.

DOĞANAY'ım buradan uzakta dur demişler
Üçler yediler kırklar bize öğüt vermişler
Eşi güzel olanlar bu dünyada gülmüşler,
Demedim mi ben sana benden uzaklara git.