Korkağım Ben Şiiri - Gizem Öztekin

Ben, bende ki seni sevdim
Aklımdaki, kalbimdeki seni.
İhtiyacım olduğunda değil,
Her zaman aradım seni.
Sadece…
Sadece sana güvendim.
İçimdeki yangınları
Bir tek sen gördün,
Ve sadece sen söndürdün.
“Canımı yakan acı nedir?” diye sordum kendime.
İçimdeki biri cevap verdi:
“Aşk.”
Ama aşk, bu kadar acı verir mi?
Aşk nedir ki?
Dokunmak mı?
Özlemek mi?
Kalabalıkta gözlerinin hep onu araması mı?
Bilmeden sevmek mi?
Hiç konuşmadan anlaşabilmek mi?
Sahi…
Nedir dedikleri,
Dillerden düşmeyen “aşk”?
8 milyar insanın arasında
Sen nasıl çıktın karşıma?
Matematik bile hesaplayamaz
Bu aşkı…
Bu ihtimali.
Ama sen…
Sen, sana olan sevgimi dahi bilmiyorsun.
Ve eğer bir gün,
Ölüp gidersem…
Pişman olup gideceğim.
Çünkü sana söyleyemeyecek kadar da
Cesaretsizdim.
Belki ben de suçsuz değildim,
Sustum… çünkü "seni kaybederim" diye ödüm koptu.
Kalbimle savaştım,
Bir tebessümüne koca geceleri harcadım.
Senin her gülüşün,
Benim içimde ayrı bir mezar açtı.
Sen bilmedin…
Ama ben seni sevdikçe kendimi unuttum.
Yaralıyız evet…
Ama bazı yaralar hep aynı yerden kanar,
Ve sen…
Hep aynı yerimi vurdun.

Ben sustukça,
İçimde yankılandı adın,
Hiç konuşmasam da
Binlerce kez söyledim sana seni sevdiğimi,
Ama sen duymadın.
Ben sustum,
Ama içimdeki fırtına susmadı.
Gecelerce içimde bir savaş vardı,
Seninle sevmek arasında.
Bir yanım seni isterken,
Diğer yanım kendimi kaybetti.
Bir çocuğun parmaklarının arasından kayıp giden bir balon gibi kaybettim kendimi...

Ben seni öyle çok sevdim ki…
Unutulmayı göze alarak,
Geri planda kalarak,
Senin olmadığın sabahlarda
Sana uyanarak sevdim.

Beni hiç tanımamış olsan da,
Ben seni adım gibi bildim.
Kimi zaman dua ettim,
Kimi zaman seni Allah’tan istedim…
Ama en çok içimden tuttum seni.

Ve eğer bir gün,
Bir şarkı duyarsan,
İçinde yangınlar olan bir şiir hissedersen...
Bil ki ben hâlâ oradayım.

Sesini duymadığım her an,
Sensizliğin boğazıma düğümlendiği her gece,
Yalnızlığıma seni fısıldadım:
“Ben seni sevdim…”
Ve asla pişman olmadım.