Dilsiz Mektup Şiiri - Nahil Boztepe

Hakimler hakimine ve en yüce makama
Bu bir sessiz namedir göz yaşı resmi pulum
Ciğerim lime lime benliğim düçar gama
Gözlerimden kan akar sancı tutunca solum

Günüm güneşsiz kaldı ay’ımın nuru söndü
Zembereğim titredi dünyam tersine döndü
Saatlerim yıl oldu bir saniyem bir gündü
Beynimde kan kaynadı aklım çekiyor zulüm

Nutkum tutuldu sanki fikrim firara çıktı
Yediğim tek bir lokma gelip soluğum tıktı
Dizlerim bedenimi balçık içinde yıktı
Nefsi arzularımdan neden kurtulmaz yolum

Sevgi denen yalanı sevdim meyil bağladım
Senden uzakta kaldım kendi kendim dağladım
Boşa vakit geçirdim sonra döndüm ağladım
Haşa isyanım yoktur ne verirsen makbulüm.

Birçok zaman öldürdüm ben bir bağrı taş ile
Ben beni heba ettim bu akılsız baş ile
Sonunda sana geldim iki gözde yaş ile
Boztepe’yi af eyle ben günahkâr bir kulum...