Dilsiz Mehmetçikler Destanı

Mohaç'tan Viyana önlerine
Yürüdü Kanunî Süleyman,
Bir kez de Türk kılıcından
Tiril tiril titredi Alman...

Bir çarpışmada düşman
Kahpece kurdu pusu,
Esir verdi beş arslan
Kahraman Türk Ordusu.

Bir esir getirene
Ömre yeter hazine
Vadetmişti kumandan.
Getirdiler beş eri
Hepsinin başı gökte
Ve göğüsler ileri.
Bilgi alırım ümidiyle
Kurmuştu kumandan hayâl,
Türk eri esir iken
Ölse de çıkmaz ağzından
Bir kelime değil bir harf
Sanki hepsi doğuştan lâl.
Kumandan sordu:
'Siz hangi Paşanın erisiniz?
..............................................
Lâl misiniz,nesiniz?
..............................................
Ordunuzda kaç top var?
..............................................
Kaç bin asker?
.............................................
Dilsiz Mehmetçiklerin
Bu çocuksu sorular
Hoşlarına gitti ki besbelli
Kumandanın yüzüne
Hepsi alaylı bakar,
Kumandan olmuştu deli.
Aklına geldi bir hile
Tatbik ederse onu
Belki, birisi gelirdi dile.
Soydular herbirini anadan doğma
İşkenceye başlandı,
Parça parça,oyuk oyuk oyuldu etleri,
Vücutları ezilirken
Yine de ses çıkmadı hiçbirinden.
Yüzlerinde hep aynı alaylı gülüş...
Beş çuval getirdiler birden
Koydular Mehmetçiğin birini
Attılar kalenin üstünden
Tuna kıyısı kayalığına.
Çuvalın ağzı bağlanırken
Onların da ağzı kapandı iyice.
Bu yapılan işkence
Yine çözemedi hiçbirinin dilini.
Her soru tekrarlanışında
Cevap diye alıyordu kumandan
Bir ölü sessizliğini...

Dördü atıldı teker teker
Artık dayanamadı
Beşinci asker
Haykırıp söyledi nefretini
Ve düşmanın gafletini.
Dedi:konuşacağım...
Çözün bağlarımı
Çok fena sıktı bağım.
Bana bir yudum da su verin....
Verdiler suyu
Çözdüler bağlarını.
Tahammülü yoktu bağlanmaya.
Başladı gözlerinde
Şehitlikle karışık
Bir hürriyet kıvılcımı yanmaya.
Haykırdı ansızın:
'Ey gafil düşman
Biz olsaydık ölümden korkan
Eğik olması gerekti başımızın...'
Bir ara durdu
Ve bağırdı o an:'İşte geliyor Ordu...'
Bir yaralı arslan
Uçtu sarp kayalıklara doğru
Dört şehidin arkasından...