Dilsiz Koyu Kahve Gözleri Şiiri - Yorumlar

off be şair sana şiir yazmıyorsun dedik tuttun içimizi karartan bi şiir yazdın, bir sen vardın sende başladın hani nerde umut hani nerde cıvıl cvıl sevinçler,
bu başhekim zaten taktı iyice kafaya beni onu yapma bunu deme,bi hücreye kapattı beni kafayı sıyıracağım ya

hadi eyvallah
keyifli şiirlerini okumaya geleceğim

HACCEM ASLINDA KARAMSAR ŞAİRLERDEN DEYİL , BU ŞİİRİNDE BİRAZ KARAMSARLIK HİSSETTİM BU BANA GEÇEN DUYGU AMA BENİM ŞAİİRİM BU ŞİİRİ YAZARKENKİ HALİ NE İDİ YADA MUTLAKA BİR BİLDİĞİ VARKİ BÖYLESİNE ŞİİR YAZMAYA GEREK DUYDU ELİNE,KOLUNA,KALEMİNE SAĞLIK CANIM HER YAZDIĞIN ŞİİRİN ÇOK GÜZEL OLDUĞUNU BİLİYOR SENİ ÇOK ÖPÜYORUM CAN ARKADAŞIM..

Kaleminize sağlık.Güzel mısralar..
Teşekkürlerimle..=)))))
_____________________

Karanlık uzun... Upuzun
Pat diye dalıyor
Ağır kırmızı perdelerin arasından

Dolandıkça beyaz duvarlarda
Hüzün dolu örtü gibi
Ağırlaştırıyor yalnızlığı


Gözlerin yalnızlığı... arayışları ve hüzünlüğü...
Ne güzel anlatılmış... Hele de yalnızlığı...

Tebrikler
Sevgimle

Yola düşerken gece
Habersizce sabaha
Işıldıyor kara toprak
Kurumamış...
Yağmur damlalarıyla ..bu güzel sirinizile size sonsuz sevgi ve saygilarimi yolluyorum Güzel ablam, Ellerinizden öperim. Selamlarimla.

gözbebekleri belli ediyor herşeyi,
sevgiler arkadaşım,
tebriklerimle.

Dilsiz Koyu Kahve Gözleri

Karanlık uzun... Upuzun
Pat diye dalıyor
Ağır kırmızı perdelerin arasından

Gece karanlığı yoğunlaşır.Halbuki şair kendi ruh hali içinde “uzun/upuzun” bir karanlıktan söz ederek,karanlığın gece karanlığı olmadığını;daha ziyade zamana bağlı olarak “uzayan/süreğen” bir “iç” karanlığı olduğunu vurguluyor. Bu karanlık duygusu,şairin kendi içinde/kendi varlığından doğan bir karanlık değil;ona bu ruh halini veren sebep dışarıdan: “Pat diye dalıyor ağır kırmızı perdelerin arasından!”

Dolandıkça beyaz duvarlarda
Hüzün dolu örtü gibi
Ağırlaştırıyor yalnızlığı

Duvarların “beyaz” oluşu saf/temiz oluş duygusunu veriyor. Şair,aslında kendine “beyaz duvarları olan”
bir dünya kurmuştur ve bu “içkalede” kendini güvende hissederken,iç dengelerini ve güvende oluş duygusunu şüpheli/karanlık ;aynı zamanda hüzün ve yalnızlık duygusunu ağırlaştırıcı bir “olumsuz” dış
etkiyle yitirivermektedir.

Ağaçların gölgesinde
Uzayıp kısaldıkça sorular
Döküldükçe hece hece
Öfkenin gerginliğinde
Dövdükçe şakaklarını
Acının dalgaları
Her vuruş... Her vuruş
Kopardıkça bir damarını
İntihar ediyor tek tek hücreleri

Şair yukarıdaki ruh hali içinde,muhtemeldir ki pencere önünde,rüzgarın sağa sola yatırdığı koyu gölgeli ağaçlara bakmaktadır. Bu bakış,karanlık algısını yoğunlaştırır ve öfke hissiyle gerginliğini artıran bir “iç hesaplaşma” nın, ya da “sorgulama” nın varlığındaki “acı” verici etkilerine yöneltir onu. Kendi bedenine parça parça “intihar ediyormuş” duygusu veren bir ruh burkuntusu yaşamakta ve adeta şoktadır.

Gözbebeklerinde
Dilsiz, soğuk gülümseme

Her ne kadar,gözbebeklerine oturan “soğuk gülümseme” dışarıdan bakana “dilsiz/bir şey anlatmıyor” izlenimi veriyorsa da,buna aldanmamalıdır. Çünkü bu “ima”nın içinde bir “kararlılık” ve “kendinden emin” oluş anlamı vardır.

Yola düşerken gece
Habersizce sabaha
Işıldıyor kara toprak
Kurumamış...
Yağmur damlalarıyla

Gece(karanlık ruh hali)nasıl olsa bitecektir (yola düşecek) ve dünya yeni bir sabaha hazırlanmaktadır. Şairi rahatlatan bu duygu,aynı zamanda onun gözyaşlarını silmesini bildiğine(kurumamış yağmur damlalarıyla) bir işarettir.

İnsan defalarca okumaktan kendini alamıyor.Alıp götürüyor muhayyileyi .Satır aralarında kaybolmamak mümkün mü.. Değerli üstade bacım. Çıkkan bütün kitaplarını. bir hececi olarak kitaplığımın baş köşesine koymak isterim..
Selam sevgi ve de saygılarımla.
Seyfeddin Karahocagil

Yaşam bazen bizleri çok acımasızca sınıyor, öfkelerimize ve gururumuza dizgin vurup neyin daha değerli olduğuna karar verdiğimizde kendimiz için doğru olanı yaparız, öfke yada gurur bizi esir aldığında geri dönülmez bir yola girmiş oluruz.
Sevdanın şairinden umudun şairine bir sitem;
Okumaya alıştığımız şiirlerini istiyorum:)))
Kahve gözlere gülmek yaraşır
Sevgiyle

Her karanlık gecenin ardından mutlak güneş doğacak,her acı bitmeye mahkumdur ve bir yenisine gebedir günler.Biz sorularla,kendimizi sınayarak ,hayatı sorgulayarak çıkmışız yola.Yoldayız.Gün be gün yaşıyoruz..
Teker teker yaşarken acıyı,sevinci,hüznü,öfkeyi biliriz ki dim dik ayaktayız her şeye rağmen.
İnsanız ama güçlüyüz biz,öfkenin gözümüzü kör etmesine izin vermeyiz.
Hüznü ,acısı,öfkesi içinde bir şiirdi okuduğum..Her ne kadar sana yakışmayan cinsinden olsa da kutluyorum Hatçe'm.

Umudun şairinden umut dolu şiiler beklediğimi söylemek istiyor,dünyalara bedel,çok sevdiğim yüreğinden öpüyorum canım.
Sevgimle....sevgimle....sevgimle