Dilsiz Kaval Şiiri - Muharrem Kaygısız

I
dilsiz bir kavalım şimdi ben
içinden yanık türküler geçen
ta bozkırlardan duyarım, bu türküleri
rüzgar; kulağımda gürültü kopardığı zaman

bozkırlar ki türkülerde sır gibi
otuz yıl öncesinden
aklımdan hiç çıkyamayacak
kederimdir patikalarında uzayıp giden
toprağın altında uyuyor başak

türkü yakıyor ağacın altında bir çoban
kalbimi yakalayan
kuru, çıplak bir zaman
herşeyin kolayı var da
yalnızlığı yenemiyor insan

II
dedim ya
dilsiz bir kavalım şimdi ben
yüreği; delik deşik