Dilsiz Kalem Şiiri - İsmet Bozkurt

Dünyanın rengine bak siyaha döndü birden
Güneşi haps ettiler suçumuz neydi bizim
Kurduğumuz hayaller görünmez oldu kirden
Sesimizi kıstılar ben sağır ve dilsizim.

İnsanlığı yok etti yetki denen şebeke
Sınıflara ayrıldık işkence çeke çeke
Kimisi en tepede kimisi alt tabaka
Şikayetçi olursam hem suçlu hem yolsuzum.

Umuda geç kalındı yıldızlar söndü artık
Yandık gayya içinde kefen şimdiden yırtık
Eyvallah deyip geçtik efendimizden korktuk
Boynumuz bükük kaldı elim kırık kolsuzum.

Bir ateşe attılar yana yana kavrulduk
Avrupa’nın ardından hızlı koşup yorulduk
Yarış yapalım derken arkamızdan vurulduk
Erkenden havlu attık yorgun düştüm halsizim.

Şehidim kalk diyecek tutacak yakasından
Yetimler hak diyecek mazlumun arkasından
Öperken fakirimin alnının ortasından
Zengine bedel verdik kök çürüdü dalsızım.

Derdimizi söylersek kapımız aralanır
Sabıka dosyasına adımız karalanır
İsmet susar yazmazsa onuru yaralanır
Silahım kalemimdir ömür boyu sonsuzum.

İsmet BOZKURT