…..
Geceler, çileler ve hecelerle, doldururken kadehleri
Gözyaşını kurut, umutlar doldur can, diyemiyorum…
Duymak istemiyorum gülünç, gereksiz, boş bahaneleri
Kısaca; sen, ben, BİZ’sizlik, hissizliğini sindiremiyorum…
….
Bahar da kuşlar, rüzgâr ve bedensizliğin
Fotoğrafların, telefonun ve adresini silmişim…
Zaten baştan belliydi, dünyandaki bensizliğin
Nezdinizde ki, bir silik figuranlığımı bilmişim…
…..
Milyarlarca tesadüflerin BİZ nedenini, niçinini bilemem
Başladı… Yaşandı ve bitti… Yüreğime bir mezar daha…
Ey sevgili bil ki, Tanrı ve kaderimiz ihtimallerini silemem
Leyla mı, Mevla mı? Netice; her gönül belkilerden bir vaha…
…..
Fikir, zikir karmakarışık… Her gün, düne akan izli belge,
Ömür dediğin her hayata birbir nakşedilen elsiz kumarlar…
Yılgın Yağmur’un yalnızlığına yoldaş, olmuyor hiçbir gölge,
Ne bir mektup, ne bir resim, ne bir ayna, sadece dilsiz duvarlar…
Karakütük-Yorkun Aşiyan, 22.03.23 - 00.32 Y.Y.
Kayıt Tarihi : 22.3.2023 02:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!