Dilsiz Duvarlar Şiiri - Nebi Ünler

Nebi Ünler
1703

ŞİİR


24

TAKİPÇİ

Dilsiz Duvarlar


…..
Geceler, çileler ve hecelerle, doldururken kadehleri
Gözyaşını kurut, umutlar doldur can, diyemiyorum…
Duymak istemiyorum gülünç, gereksiz, boş bahaneleri
Kısaca; sen, ben, BİZ’sizlik, hissizliğini sindiremiyorum…
….
Bahar da kuşlar, rüzgâr ve bedensizliğin
Fotoğrafların, telefonun ve adresini silmişim…
Zaten baştan belliydi, dünyandaki bensizliğin
Nezdinizde ki, bir silik figuranlığımı bilmişim…
…..
Milyarlarca tesadüflerin BİZ nedenini, niçinini bilemem
Başladı… Yaşandı ve bitti… Yüreğime bir mezar daha…
Ey sevgili bil ki, Tanrı ve kaderimiz ihtimallerini silemem
Leyla mı, Mevla mı? Netice; her gönül belkilerden bir vaha…
…..
Fikir, zikir karmakarışık… Her gün, düne akan izli belge,
Ömür dediğin her hayata birbir nakşedilen elsiz kumarlar…
Yılgın Yağmur’un yalnızlığına yoldaş, olmuyor hiçbir gölge,
Ne bir mektup, ne bir resim, ne bir ayna, sadece dilsiz duvarlar…

Karakütük-Yorkun Aşiyan, 22.03.23 - 00.32 Y.Y.

Nebi Ünler
Kayıt Tarihi : 22.3.2023 02:32:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nebi Ünler