Dilsiz dolandım. Şiiri - İbrahim Etem Ek ...

Sorarlar bu sükut suskunluk niye
Bilmezler yıllarca dilsiz dolandım.
Eyvah diye diye ah diye diye;
Çıkmazlara düşüp yolsuz dolandım.

Geceden vurdular doğan tanımı
Sevdiklerim yaktı hep sol yanımı
Giderken aldılar yarı canımı
Nüzül indi elsiz kolsuz dolandım.

Harabat ehlinde virane gördüm,
Dane dediğimi divane gördüm.
Şakirin özünü meyhane gördüm;
Kırklar dergâhında halsiz dolandım.

Yakup ile evlat acısı çektim,
Eyyub olamadım sabrı tükettim.
Bülbül gibi dalda boynumu büktüm;
Feryadı figanla gülsüz dolandım.

Neden ağlar insan doğduğu ana,
Bilmeden çıkarma her şeyden mana.
Yunus ile düştüm uçsuz ummana;
Balığın karnında salsız dolandım.

Yeni ders çıkardım acı gerçekten,
Bazen medet umdum börtü böcekten.
Arı gibi aldım her tür çiçekten,
Kovanım boş çıktı balsız dolandım.

Anladım ki ben bu çağın içinde
Libasta adam yok çoğun içinde;
Tertemiz kalmışlar yoğun içinde
Çıkardım kürkümü çulsuz dolandım.

Etem-i çözülmez bilmeceyim ben,
Şafağı atmayan kör geceyim ben.
Belki dev görünen bir cüceyim ben;
Lakin Hak-k katında zülsüz dolandım.

15.11.2013.ANKARA