Dilsiz Değilim Ama Kelimelerim Yetersiz ...

Dilsiz değilim ama
Kelimelerim yetersiz kalıyor kendimi anlatmaya;
Batıp kayboluyor suya fırlatılan taşlar gibi
Yerini yurdunu bilmediğim yerlerde.

Tavşan gibi ürkek adımlar atıyorum.
Garip bakışlar yüzüme tutulan ışık gibi.
Önümü görmekte zorlanıyorum.
Ürküyorum,
Ürküyorum yanlış anlaşılmaktan.

Ben yazmadım ki hayatımın senaryosunu.
Kalemim kırık ve mecalsiz.
Titrek ellerimle yazmaya çalışıyorum
Senaryomun devamını.
Alkışlamalısınız gayretimi,
Alkışlamalısınız.
Sizler de ellerimden tutmazsanız
ne yaparım,
Nereye gidebilirim,
Kime sığınabilirim;
Canlı canlı mezara mı gireyim?

Toprağa düşmüş tohumlar gibi
Ölümlerden yeni bir hayat yeşertiyorum.
Bahara ışık tutan kardelen çiçeği gibi
Hayatıma örtülen beyaz kefeni deliyorum.

Ey yar!
İstemeden kokundan uzak kaldığım yar.
Uçaklar üzerime bombalar yağdırmamış gibi
Bari sen bana
Kalbimi kurşun gibi
Yaralayan yabancı bakışlar sıkma.

Çocuk parklarında geçmişimi arıyorum:
Çocukluğumu, ailemi,
Annemin yavrum diyen sıcak sesini…
Arıyorum, arıyorum.

Ey yar!
İnsanlardan ebabillerin tavrını bekliyorum.
Kabe’nin yıkılmasına gönülleri razı olmayan ebabiller…
İnsanlığı hayatta tutmak için İsmail gibi,
Çölleşen vicdanlarda su arıyorum Hacer gibi,

Ey yar!
Yeşeren gönüllerin Mimar Sinan’ı olalım;
Sevgi, barış köprüleri kuralım kalpten kalbe.

Dilsiz değilim ama
Kelimelerim yetersiz kalıyor kendimi anlatmaya;
Batıp kayboluyor suya fırlatılan taşlar gibi
Yerini yurdunu bilmediğim yerlerde.