Dilsiz Çocuk Şiiri - Ali Varol

Dilsiz bir çocuk ağlıyor batıda
Yıl bin dokuz yüz yirmi beş
Tam hatırlamasam da
Yunanlı kovuyor
Yer, Selanik ili
İlk trene attılar öksüzü
Anası babası şehitti

Günler sonra
Tren düştü İzmir’e
Varlıklı
İnsaflı bir aile
Sahip çıktı, el kadar öksüze
Adını bilen yoktu
“Mehmet” olsun, dediler
yaş geldi yirmiye
söz kestiler muhacire
cumabali den gelen
sarışın bir yetimle
girdiler dünya evine

bir elinde zil
önünde camekanı
fıstık satar
rızkını kazanırdı

beş çocuğu oldu
altıncıyı yetişemedi
“Süs yolu vergisi”
Derinden etkiledi
Birkaç kap kaçağı
Döşeğiyle yastığı
Haciz edildi
Fıstıkçı dilsiz Mehmet
Sessizce…
Ellisine varmadan
Kalbine yenildi

zaten hep yenilmişti

30.06.2006