Dilsiz Beste Şiiri - Miray Seyyar

her gece kapamadan gözlerimi
senin için birkaç mısra düşünürüm
onları rüyamda görür
sonra unuturum
onları rüyamda görür
sürdürürüm
seni belki birkaç satır mısrada
belki de rüyamda
öldürürüm

benim şiirlerimin başlıkları yoktur
çünkü başlarını giyotinle sökmüşümdür
bulanık zihnimde adi düşünceler
siyah uzun adamlarmışçasına
dört bir yanımda
parlak yangın gözleriyle bakar
korkarım
böylece senin rengini açar seni kısaltırım
ben uyurken düşler görürüm
sen yaşarken gördüğüm düşlerimsin
seni belki rengi masmavi kanımda
belki de senin bir soluğunda
yaşatırım

önsözlerde yaşar kitaplarda ölürüm
kimi okusam ona fanatik aciz bir yürek olurum
seni ölümsüzleştirmem gerek dersin
oysa ne ben seni sığdırabilirim
ne de sen beni
birkaç damla mürekkebe
bu mürekkep senin damarlarındaki kandır
meraklanma sevgilim usul usul uyu
ben sen olarak ölümsüzleştim
seni belki bir a harfinin bir çizgisinde
belki de boğazımdan geçen soğuk suda
yakarım

nefes aldığımız her ana değer verirsin
buhranında bile küçük kelebek kozaları yetiştirirsin
anda kal sevgilim dersin ki anda kal
ama sen de bilmezsin ne kalmayı ne de anı
sen sadece biraz gitmeyi bilirmiş gibi yaparsın
benim kalbim avuçlarında kanlı bir et parçasıdır
taşıyamazsın
hayranlıkla bakarsın
benim kalbim vücudumdan ayrıyken bile ellerinde
-ki tam olarak öyle değildir-
senin ışığınla atar seninle ısınır
seni belki yalnız başına bir imkansızken
belki de kendimleyken
gömerim

ayrılamayan iki beden
ayrılamayan iki ruh
tek beden tek ruh
bize kalan yalnızca sancı
benim iyimser sevgilim
ne yazık ki bu satırlar güzellikle yıkanmadı
seni bulacağım
sana bitişeceğim
yanılıyorsun
yaşıyorsak sadece yaşıyorsundur
bu ise sadece benim şansım
seni belki değil her zaman kendime
belki de sana
ilk defa acımadan
hapsederim