Dilsiz Şiiri - Akın Korkmaz

Ara sıra dolmuşta otobüste rast gelirim
Kadınlı erkekli sessiz ve masum insanlar
Belki halka seslenecek bir dilleri yok ama
Görseniz onlar nasıl da güzel konuşurlar
Nakış gibi işleyen ellere kollara şaşarım
Tenis maçında gibi hareketler hayli akıcı
Onlar konuştukça ben suskunca bakarım
Ayaküstü demli muhabbet amma da koyu
Keşke ben de bilseydim acaba neydi konu
Büyük bir yapbozun minik parçaları gibidir
Yüzlerindeki nehirden akan binlerce mimik
Bir anlam veremeden hepsi sahneden silinir

Yolculuk bittikten sonra kafama denk eder
Dilsiz insanlar ağzından ses çıkmayan değil
Karşısındakini insanı anlamayanmış meğer
Üstelik anlamayıp da diyecek sözü olmayan
Dut yemiş bülbül gibi çıt çıkarmadan susar
Kemiksiz gevşek dillerde değilmiş keramet
Uzun lafın kısası sözün özü yürekten çıkar