Dilsiz Şiiri - Halil Kıvrık

Hiç birşeyde gözümüz kamaşmıyor birtanem,
ayıksana
güneş bize benzer
zaman akıp gider emeğimizin-sevimizin erdeminde
uyardık-uyanırdık
göz kapaklarımız b/öylece kaldığında.

Güneşi; Kastedmediğinizi biliyordum.
Ardına ardılmış gölgelerin gölgesi adına zahiriydi beklentiler ı
şığın cisme dokunmasıyla göz önünde getirdiğin kımıltılarda..

öğleden sonraları hep bu yanılgı düşer batıya doğru

Tek dil;
beden dilidir
Aç olduğunu söylemesine gerek yok
Afrikalı çocuğun annesinin kucağında eriyip gitmesi..