Dilşâd Şiiri - Derviş Akçay

Vurgun olduğum sesin ruhumu dilşâd eyler
Bir lahzada kavurur gönlümü küşad eyler

En aşikâr derdimi çok derinlere gömdüm
O ne bakış ki kalbim esrarını yad eyler

Baharım nâlandır giryan olmuş tüm çeşmeler
Yanarım gülünce gözlerin suyu dad eyler

Yabancıyım amma sevdaya eskiden beri
Gönlüm bunca gül içinde aşkı murad eyler

Hüzzam fırtınasıyla kar yağdı saçlarıma
Dilhûnum ancak beni rast makamı şad eyler

Kırkikindiyle gelip kumru ürkekliğiyle
Sinene mesken kurmak dünyamı âbad eyler

Dilşâd: Gönlü hoş etmek
Küşad: Açma, fethetme
Yad: Hatırlama
Nâlan: İnleyen
Giryan: Ağlayan
Dad: Yabancı, el
Dilhûn: Yüreği kan ağlamak
Âbad: Güzelleştirmek, imar etmek