Dilrubaya Ağıt Şiiri - Niyazi Karabulut

Sevdalar kında kılıç, ah hatıralar, Heyhat!
İçimde sana doğru yürüyen bir kervan var
Kazmayı dağa değil şu gönlüme vur Ferhat!
Sana gelmeye engel içimdeki korkular

Yolculuklar hep benden başlıyor uzaklara
Dilruba senin için akrepleri öptüm ben
Firariler tedirgin düşüyor tuzaklara
Sensizliği seninle tenhalarda içtim ben

Kaç bahar toplamışım baldıranlar içerek
Maviden vurgun yedim çölleri soluyorum
Sevdasız zamanları mısralarla biçerek
Başım alıp, şiire misafir oluyorum.

Üveyik kanatları serinletir kumları
Gamzelerinde düşler şiirleşir bir anlık
Morga düşer bir ömür, aşksız zamanlar gibi
Sülfirik asit kusar üstümüze karanlık