Dilreşî Şiiri - Reşo Kerboranî

Çavên te mîna rizgarkirina netewekî bûn
Lê dilê te wek girtîgeha dagirkeran
Ez jî ew berduşê bêwar bûm nav kolanên te
Carna digeram carna bêhiş dibûm di nav de
Carna jî min berxwedida ji bo demeke zêde
Lê te,te nedihêlişt bijîm ne jî bimrim tê de
Hêstirê min nav xwînate de belav dibûn
Tarîtîya nebûna te de min xwe dixapand
Û mi bi dest xeyalên puç dikir disa û dîsa
Difikirîm û difikirîm belkî sed hezar cara
"Tenê yek cara min ev serî bidanîya ser kaba te
Ax!Ma min êdî tişt dixwestin ji Xwûdayê dilovan."
Ew dilê te yî ku ji her kesî re wek warê dîlana
Ji bo min dibû welatê neqenc û neyaran
Ew dengê te ku bilbil dihesidîn
Hemberî min dibû mîna wî zimanê qedexe
Lê dîsa jî min xwe xemgîn nedikir qet cara
Min dev jê diberda û divegeram berahîya xwe
Min hest dikir, roj bi roj nêzîktir bûm ji bo mirinê
Çilo jî bê miriyê min nêzîktir bû ji vê dûrahîyê
Ber wûlo min xwe neditirsand ji nêrînên te
Wek şevederê bêkes dimam,dem dibûrî
Min devê birînen xwe didirût û dest diavêt cixarê
Tenê min bêhna te jê dikişand kezebê
J'ber ku tenê bêhna te mabû li ser bêvila min
Û tenê ez mabûm ber agire dilê te.

(Karamsarlık)
Gözlerin bir halkın kurtuluşuydu sanki
Lakin yüreğin işgalcilerin zindanı
Bense o berduş,evsiz gibiydim sokaklarında
Bazen dolaşıyor bazen de bilinçizce takılıyordum
Bazen de tek fazla bir an için direniyordum
Ama sen ne yaşamama ne de ölmeme izin veriyordun
Gözyaşlarım kanına karışıyordu
Yokluğunun karanlığında kendimi kandırıyordum
Ve yine o çürük hayallere başlıyordum
Düşünüyordum belki yüzbin kere
"Ah şu başımı koysaydım bir kez dizlerine,
Başka bir şey ister miydim Yüce Yaradandan"
Herkese şenlik alanı olan o yüreğin
Benim için kötülerin,düşmanların yeri oluyordu
Bülbüllerin bile kıskandığı o sesin
Karşımda o yasak dil gibi oluyordu
Yine de üzülmüyordum hiçbir zaman
Bırakıyordum ve gerçekliğime dönüyordum
Hissediyordum,günden güne ölüme daha çok yaklaşıyordum
Nasıl olsa ölüm daha yakındı bu uzaklıktan
Bu yüzden korkmuyordum bakışlarından
Kimsesiz gececiler gibi kalıyordum;vakit de geçiyordu
Yaralarımı sarıyor sigarama uzanıyordum
Ve senin kokunu çekiyordum ciğerlerimden içeriye
Çünkü sadece kokun kalmıştı burnumda
Ve tek ben kalmıştım yüreğinin ateşinde