Esta Şiiri - Mesut Sav

Esta sisli dağların eteklerinde yaşardı.
Dağların havasını içine çeker,
bedeni titrerdi.
Geceleri çakallar,kurtlar ulurdu dağlarda.
Esta ürperir,
gözünü açar bakardı
sonra susardı…

Sisli dağlara kar erken düşerdi.
Bacalardan sobaların dumanları tüterdi.
Esta pencereden bakar,
ağlardı...
Yüreği yanardı.
Gözünün yaşı buz olur yere kayardı.

Neydi Esta'yı dağlara bağlayan.
Esaret miydi?
Sevgi miydi?
Yoksa gelecek mi?
Oy Esta'm oy yaralım.
Oy Esta'm oy bahtı karalım.

Geçer be Esta'm aldırma,
geçecek...
Gözünden akan yaşlardan umut yeşerecek.
Dönme sırtını dağlara,
aldırma yalnızlığa.
Dağlar bir gün bize geçit verecek.

Oy Esta'm oy yaralım.
Oy Esta'm oy bahtı karalım.