Dilnazın Aşk Maçında Hakem de Benim

Ağlayınca Leyla, gülünce Julyet, tatlı bakışınla Şirin,nazlarınla, sözlerinle, gözlerinle, duruşunla da Nazlıcan’dın.
-Pusatsız bakışlarının sığıntısındayım.Solumda sancılı kalışların atışı.Maçı başlattı bahtımızın hakimi.
-Seninle beraber yaşadığımız her dem berabere kaldı gülüm. Şimdi hep yenik, hep dış sahalarda oynuyorum. İçi saha maçlarım seninle ; ama sen yoksun. Dış sahadaki çalımlarım, gol atışlarımla bu ömrün liginde şampiyon olamam ki. Bu aşkın Messi’si benim. Yılın aşk oyuncusu seçildim senli serzenişlerle, özlem ağıtlarıyla,bir gün gelişlerine yaktığım aşk kitaplarıyla. Hep sensizliğin maçlarını kazandım. Hep yalnız oynadığım güzellerin gecelerinde yenildim.
-Şimdi başka yarin maçlarında ofsayttayım. Bu sensiz maçların sonucu hep belli kazanan anlık demler. Sen aşkın ligindeydin.
-Leyla ile sürekli birinciliğe oyanırdınız. Ben Mecnun’u,Ferhat’ı, Kamber’i ,Memo’yu,Romeo’yu bir geçerek puan farkıyla birinciliği oynadım. Sensizliğin birincisiyim. Yenilgim yok başka güzellere.
-Kaderin hakemi taraf tutuyor. Hep seni severek , özleyerek, ölümsüz yaparak oynadım.Hep birinciydim; ama sana yenildim diye birinciliğimi vermiyorlar.
Sensizliğin meçhul törenlerinde ödülümü aldım. Kimsesiz bir aşk bebeğini büyüten tek büyük aşık benim. Ateşlerin yüreklerindeki küle seni yazdım bir kere. Bir kerenin maçıydı bu. Aşk bir kere oynar, bin kez yenilir. O esrik büyünün suskun tribünündeyim. Bağırıyorum sana.
-Bu hoyrat ömür şifreli dilinde gel gör beni dilnazım.
Aşkın dilinde armonilerim ketreşir. Ben “hoş”… sen “gör” sözcüğü olsan… “Hoş” Farsça, “görmek” Türkçe… Bak dünyanın en güzel kelimesi olalım …
Hoşgörü…
-Bu sözcenin dilinde bütün dünya susar. Bütün ödüller, bütün iyiler bu sözcükte tümlenir.
-Lor lügatimde yırtıcı kuşların gagası var.Sen güzel sözcüklerin ağacısın.Mantık-ı tayrdaki bütün kuşlar sana okunur …Ve sen sözsüz aşkların Mesnevisi… Dil dil dökülüyorum sana.
Kelimelerle, amaçların maçındayım dedim ya.Senin için sözcükler, aşklar, dizeler arasında oynuyorum.
-Seni seviyorum demeyi unutan kekecim,ahraz bir türkü söylerim sensizliğe.
-Dile gelir kavuşmalar.
Kavuşamadıklarımızın kavuştaklarında tekrirler kıskanır senli sevgimin tekrarını.
-Şerh edilmiş gözlerinin dilsiz kitabında okunmuyorsun.Bu aşkın Hülgü’sü olabilirim. Sevdamızın kütüphanesi yakıp gönlünü viran eyleyerek Fırat’ı küle çeviren de benim. Sen gidince Taç Mahal üstüne Taç Mahal diken de benim. Babil’in asmalarına adını bir bir yazan da benim. Bu tanımsız ben’i yaşamana az kaldı Dilnazım.
Bu aşk, sözcüklerle, aşkın maçında ve hiç yenilmeyecek.