Dilnazım Şiiri - Hayrettin Taylan

Döndüm ve o eskimiş özlemlerin dünyasına uydu olarak …Aşk yüzünle, ay_şen ruhun arasında kalıplarımı dokudum ömre…

Umudumu ezip yürek çorbası yaptım.Baharatı ve sen eksik olunca içmekle içerlenmek arasında kala kaldım.
Koyu sessizliklerin dilinde kendime sensiz bir aşk kilimi seçtim.
-Senin gözlerin, sözlerin, söylemlerin, sevdiklerin nakışladım.
Omuzda gidişinin yükü,yüreğimde bir gün gelişinin sızısı.
Taşıyabilir miyim taşınmaz ve gayrı safi milli hasılata eklenmeyen sensizliği bilmiyorum.
Bu anlamsız,bu anlatılmaz, bu yaşanmadan bilinmeyen ayrılığın sesi kim duyacak bilmiyorumi.
-Yarınların yar yatağında yatalak yatan aşk ermişiyim. Pirliğim , sultanlığım; hatta sultalığım sana gelmek için.
Bir böcekten korkan çocuğun ürkek bakışları gibi senin ceylan gibi benden kaçışından ürküyorum.

-Sen olamayınca,güller,selviler,goncalar,önceler,sonralar arasında çakma güzeller yürür sevda defilimde.Beni senden giyerler özlemler, tenler,kumaşsız demler arasında.
Kızıl dudakların dersinde kızaran umudum yeter mi ki?
Ben yok olan yokun devinimde öpücüklerin ödevini yaparak aşka yamalanmak istemedim.

Bir doğar, sıfırdan, sıfır ana olur sayısız bekleyişlere.Sen birsin, ben ve gelişin sıfır… Ekledikçe çoğalırız sana.Bir doğar, sıfırdan…Bir büyür aşktan.Bir biter aşktan. Bir bitmez senden.Bir bekler benden. Sıfırdan ben çıkar, birden sen… Bir ile sıfırlanmış yüreğim arasında başka sayı yok.Bu yüzden sayısız , sonsuz, sınırsız sevdim Dilcanım..
En güzeli düşünmenin düşünde, düşkünlüğüm aşılanır sevilerine.Sen tutkunun filizi olarak yemyeşilliğe açılırsın.Yaşanamayanların künyesine bir de yaşadıklarımızın güzel demleri yamalanır.
Yaşanmışların güzel dileklerine güreşir ufuk.Sen uzakların tezatlarına giz olan hazların demirbaşı gibi duşla tuş edersin.

-Güzel düşlerimin gün be gün büyüdüğü büyülü sen panayırında hakem yalnızlık.
-Kime yazıldığı bilinmeyen bir sorunun aşk şıkkısın. Şıklığına tümleniyor cevaplar.

Zifiri kavuşmaların aydınlığa yakın aynalarında sana taranamıyorum.

Benim her anım senli yıldızların gecesine sis. Bulutların örtüyor yaramı,üşüyor sensizlik.
Cevapsız sorular karalanır kara yazgının tahtasında. Bahtı güzel diyenlerin feryadı yadımı deliyor. Vicdani bir çığlık içimdeki sızıların volkanlarını ayaklandırır..
Seni utumayaşın fay kırıklarından aşk kırıkları sızar. Ve başlar gidişler, ağlamalar, özlemeler seni yedenin beklemeler.
Çok bilinmeyenlerin bilgeliğinde yarınlar susar. Bilinmeyen yarınlara bir yar arası verir özleyişim. Tek suçlusu benim olduğum aşk mahkemesindeyim.
Yargıç soruyor, bu aşkın tahliyesi doğru mu?
Ve diyorum: Yaşadığım her acının, hayal ettiğim her güzelliğin, yaşayamadıklarımın her düşü, senli kalışların her önemi,canımdan can ,kanımdan kan, aşkımdan aşk yaratırken bu aşk ölmez, bu aşkın mahpus kaderi böyle bitmez diyorum.
Gözyaşlarını sakladığın her demden sızılı sözler akıyor damla damla. Ve böylece ölümsüz kılıyor seni aşk ve ben..
Ve anlatamadıklarımın derinliğine attım gerçeleri.Ağlamakla,ağlatılmak arasında değildi aşk. Aşk hep güleç suretlerin suflelerinde kendini bulur.
Öyle hüzünlere gebe bıraktın ki gidişleri.Her deminde kavuşmanın bebekleri doğar.
Mutluluğa ayıracak yer bırakmadım…
Sitem ile sistem arasında derin sülünler emer geçmişimi; hatta geleceğimi.
Derin bir ara ve yerli solucanların sol yakarışlarında sokaklar yumurtalara emanet.
Kızgınlığım yumurtalara. Neden hemen kırılıyorlar. Bu yumurta kafalı beyinlerin hedefleri gibi kırılmaları yaşamak istemiyorum Dilnazım.
Umudumu ezip geçen çıkarcıların sislerinde ulayan aç kurtların şovenist yolu, yoldaşı değilim.
-Ben yolum aşk ve sevi yolu. Ben iyilere, güzelliklere,doğruya, insani duruşa, hoşgörüye
Mayalandım.Bu yüzden aşkımla,şaşkınlığın arasında söz geçiremedim sensizliğine.Gözbebeklerinde bebek olmak istedim.Nasıl sığarsın diye sorma, aşk bu işte ben minimize olmaya, senli gözlerle dünyayı yaşamaya hazırım Dilnazım