Dilmaç Şiiri - Yusuf Işık 3

DİLMAÇ

ne içim ısınıyor bu gün
ne doğam
sevinç
ulaşılmaz yerlerde
alabildiğine kimsesiz
soranı yok
saranı yok
söz kıpırdamıyor ki
gürül gürül
yarenlikler aksın
coşsun gönüller
kavuşsun sevgililler
bundan belki de
her gün
damla damla büyüttüğüm
yalnızlığımda boğulurken
usta ellerimin şaheserleri
kafesler,zincirler,teller
açılmaz ki açılsın
kendi söküğümden utanıyorum
kekeme dilim
sus emri çıkalı beri
iyidem iyiye içine çekildi
yüreğimin iniltilerini
benden başka duyan yok
açlığımla uyurken sabahlara
ne yiğitliğe öykünebildim
ne korkaklığımı sahiplendim
yaşamı emmek için doğarken
iliklerime kadar kuruduğumu
kırılan dalların
bahar değil
hazanın ayak sesleri olduğunu
kuytuluklara sığınırken anladım
unutkanlıktan mı
sayrılıktan mı bilemedim
gün kavuşurken akşama
soğumaya yüz tutan
güneşi kucakladım
ne içim ısındı
ne kekeme dilim…11.4.2013