Şafak vakti doğan biziz gökyüzünde.
Bir dalın yeşil yaprağı,
Ses, kelime, cümle...
Biz, insanlara hitap etmek için gönderilen kesimlerdeniz.
Yüreğiyiz körpe bir çocuğun mezar başında.
Yüreğin harı,
İsimsizlikten öte,
Biz, insanların yüreklerinde dillendiremedikleri isimleriz.
Arş-ı âladan inen biziz kara toprağa.
İlk ölen,
Yaşamın ilk nefesi, başlarken yaşamaya,
Ve biz, bir gün ciğerde nefesini tüketmiş insanların son nefesiyiz...
Kayıt Tarihi : 22.10.2020 18:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!