Dillendiremediğim Cinayetler

Kapanma! Kirpiklerim kapanma.
Aksın gitsin gözlerim
Bırak dünyanın bütün lağımları
Akmaya devam etse de içime
Kapanma
İçime birikecek pisliği düşün
Delikanlılık çağım geçti artık
Utanç gülleri açmasın hâlâ yanaklarımda

Ağzımdan, derimden, burnumdan
Ve külotumun önünde arkasında bedenime ait kanallardan
Çıkmasın dünyanın pisliği
Bulaşmasın dünyaya tekrardan
Bulaşmasın insan’a bedenime
Bırak da gözlerim kussun
Arıtan, pislikten arındıran gözlerim konuşsun
Hâlâ tıkırında gözlerimin arıtım cihazı

Bırak kanallara gömme beni
Daha çok pislik var dünyada
Aralıksız akıyor
Hem eksikliği gözlerimin
Başka gözlere ağır gelir kapanma

İnan dilim bir ölünün dili gibi sustu susacak
Gözlerimi de susturma
Dudaklarım, dilim, nefesim
Seri cinayetlerin işlendiği beynime küs
Ama gözlerimle ellerim
Hizmetkârı hâlâ beynimin
Bırak ta faili kalem ucu olan
Beynimdeki cinayetlerin ölülerini
Ak topraklara gömsün ellerim
Bazen haykırsın
Yeri gelip bağırsın çağırsın
Elleri arkasında büyüklerimin öğüt verdiği gibi
Turlayıp dursun, öğütlesin
Çaresizliğimde bağrına basıp avutsun analar gibi
Kederlerimle baş başa bırakmasın
Otursun gözyaşlarımı ikram edeyim
Dertlerimi dinleyip teselli versin
Beni varlığıma inandıran boy aynamda
Elden ayaktan düşen bedenimi, ruhumu, benliğimi
Doğrultsun, düzeltsin gözlerim
Sonra salsın beni gözlerimin gerçekliğinde,
Dilimin ve bedenimin kayıplığıyla
Canların arasına canlarımın gözleri içerisine

Ve bir daha
Bin bir kez daha
Varlığımın hâlâ dünyada hüküm sürdüğünü ispatlasın
Beni yok edecek kirpiklerimin birbirini kucaklaması gerçekliğinde
Beni zahirileştirmeye çalışan hayatımın tek gerçeği boy aynam