Dilkeş Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Gözleri gözüme değdi bir anda
Kalbimin bağını çözüp de geçti
Bedenim bir yanda ruhum bir yanda
O son bakış beni ezip de geçti

Ben ki inanmazdım aşka sevdaya
Aşk dolu yürekten gelen sedaya
Âhir esir düştü gözler edaya
Nazardan kalbime sızıp da geçti

Sevmek de neymiş ki deyip dururdum
Aklından olana sayıp dururdum
Kendi sözlerimle kendimi vurdum
Tüm yeminlerimi bozup da geçti

Dertler kurşun olup dört yandan vursa
Aldırmaz bu gönül kapıldı hırsa
Etrafımda ondan başka ne varsa
Hepsinin üstünü çizip de geçti

Varlığa yokluğun perdesi indi
Yoklukta varlığa eriştim şimdi
Sol yanım çatladı yürek delindi
Nâçâr hallerimi sezip de geçti

Bir tufan koptu gark oldum seline
Çekti sürükledi kattı yeline
Kader kalemini aldı eline
Alnıma adını yazıp da geçti

Yazılınca adın gönlüme dilkeş
Sendeki nur oldu her bir güne eş
Teninden gün doğdu saçından güneş
Gözleri kurşuna dizip de geçti