Dilin Lal Olmuşsa Şiiri - Zeki Günay

Bak sen işarete, göz gören yüze,
Hangi kul eğridir, hangi kul düze.
Sırtında ağır yük, yaş gelir göze,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Hamal taşır yükü, sırta iz verir,
Yük ağır ise, hamalda ter erir.
O ağır yükü, bir kaldıran gelir,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Sahi, şeytani, korku, nedir sence,
Her kelime ayrı, mana var bence.
Sor bakalım köre, yaşlıya gence,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

En akıllı insan, ters görür beni,
Söz yanlışsa, kim doğru görür seni.
Sence nedir ilimin, boyu, eni,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Dört büyük yıldız, yıldızlara eşit,
Bir mezar ölmemiş, diriye eşit.
Bir İns, iki ins'in neyine eşit.
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Anlamak zor, akıl dünyayla döner,
Kimi akıl, ilme varmadan söner.
Mümin hakkın kuludur, kafir siner,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Masada dört el, dört eli ezer,
Bulmak? buluşturmak? İkize benzer,
Kul karanlık, karanlık kulda gezer,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Kul bulsa on kuyu, niye yok suyu,
Ay ve güneşin, benzer iki huyu.
Bir yüce insanda, dipsiz bir kuyu,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Bir dağda su akar, altında geçit,
Ağaçlar saf olmuş, etraf niye çit,
Görünen kul, görünmez kapıyı it,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

Kul Zeki, insan görmez bir körse,
Hızır gelse, bir yıkık duvar örse.
Musa sabır etse, her sırrı görse,
Dilin lal olmuşsa, el bilmez seni.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY