Dilin Kemiği Yoktur Şiiri - Gülay Özdemir

Kimsenin elinde oyuncak olmak istemiyorsan,
Kalbinin sırrını mücevher eyle.
Bil ki:
İnsanlar konuşur hep anlamadan, dinlemeden...

O yüzden,
Sen mücevher gibi sakla kalbini,
Ve dilini lal eyle.

Yoksa
Başka dillerde pelesenk olursun,
Yutamazsın sözleri,
Acıtır...
Acıdır...
Acınacak hale gelirsin,
Demedi deme...

Dilin kemiği yoktur,
Tutunacak dal ararsın.
Kul satar,
Sen susarsın...

Ve sonra...

Sustuğun her harf, içini oyarken,
Bir bakmışsın,
Susmak da yara açarmış meğer.

Konuşsan, anlamazlar;
Sussan, içinden geçerler...
İnsan dilinle değil,
Gönlünle ölçülmeli derler.

Ama gönül,
Her kalpte aynı dili bilmez ki!
Kimi susar, derinleşir;
Kimi susar, yavaş yavaş tükenir...

O vakit…
Sözün ağırlığını tartmadan konuşma,
Yaraya tuz basan dillerden olma.
Güzel söyle, az söyle,
Ama en çok: yerinde söyle.

Unutma;
Dilinde zehir de olur şifa da,
Tercih senin elinde.

01/02/2023
~Gülay Özdemir ~