Dilin Dönse Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Bir girdabın sularında dolanan,
Derinlere, en derine inen benim.
“Hayır” ne demekse anlamıyorum,
Sözlerinde, gözlerinle anlaşsa canım.
Umut kuru ekmek, ye yiyebilirsen,
Ne katık var, ne bir damla buğu,
Gözlerim bile sulanmıyor,
Yağmur boşa yağıyor,
Artık bu aşık ıslanmıyor.
Kurşununla yaşıyorum,
Seni avuçlarımda taşıyorum.
Belki alın yazınla bir gün yaşarsın.
Ama ben, yaralı ben, her günümü seninle inliyorum.
Taşlar bile toprak olur,
Gönül bile yaprak olur,
Seven evet deyip bilir,
Gözleriyle değil tüm ömrü ile koşar gelir.
Direnmeyi yıldızlardan mı öğrendin?
Uzaklığı güneşten mi aldın?
Söyle güzelim bu canı yalnızlığa mı adadın?
Kızgın değilim ama üzgünüm.
Çünkü yaralıyım.
Yüreğime bastırdığım sevda ateşi,
Ne de derine attı demirini,
Gece havasını çekmeye canım kalmadı.
Rüzgarlar çekildi dünyamdan,
Yerini çiğler aldı.
Uğursuz baykuşların ötüşüyle başlayan azaplar,
Bu aşığı ölümüne vuracaklar.