Dilimiz Hep Aşka Lal

Yangını eritiyor dışarıda kar
Zemheri gecenin koynundayız
Duvarda yoksul bir saat
Kapıda hoyrat bir ayaz
Gök üşüyor yapayalnızlığıyla
Serkeş damlalar sızıyor saçaklardan

Yanık teninde özlem kabarcığı
Dilinde hüzzam bir yakarı
Sargısını açıyoruz vakitlerin
Alev akıyor ellerimizden
Tutku sağıyoruz göğsümüzden

Dudağımızda yalın sancılar
Dilimiz hep aşka lal
Umarsız hasretlere diz çökerek
Söndürüyoruz gün ışığını
Sana devriliyorum ansızın
Aklımda asırlık yangınım
Çekiyorsun beni varlığına
İçtikçe seni hep sarhoşum