Kıpır kıpır değil artık sabahlarım.
Bir heyecan sarmıyor gözümü açınca.
Telefona da uzanmıyor elim apansız.
Ne duygular,nede hisler, yok oldular.
Sana endeksliydi hep günlerim,
Aşkım, sevgim, senleydi her şeyim.
Dilimin besmelesiydi senin için,
Canım, biriciğim, meleğim.
Çıkarmak istesem de çıkaramıyorum gönülden,
Öyle yerleştin ki içime, sen oldun kalbim.
Bir özledim ki seni, yoruldu, dondu gözlerim.
Son günüme kadar, sensin benim biriciğim.
02.9.2012 Pazar 10.35
İbrahim İnceKayıt Tarihi : 28.9.2012 00:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim İnce](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/28/dilimin-besmelesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!