Dilimi Kes (Gülce-Bahçe) Şiiri - Ozan Efe

yağmurun ısladığı
geceye giriyorken
gönlümü usladığı
eceye seriyorken
nem
gözde
yaşarmış
şıpın ıslak
yağmura değiş
değiş-tokuş sonu
sonunda sırılsıklam
sonuna varsam eğer
damladıkça uçar
buharlaşır say
tanı dolunay
susuşunda
yoluna
akar
su
ötelere savruldum
ateşinle kavruldum
birdenbire çevrildim
heceye deriyorken

sızıntısı kalır hüznün
izi gazeldedir
incecik çizilmiş
yokluğunun tortusu
kuruyan damlaların artığı
hadi
sustur yüreğini
kesilsin sesi sözcüklerin
suskunluğunda kaynasın
volkan gibi aniden
umuduma serpil
acıyan yaralar üstüne

yağmur kokusunda göz
düşünde yanarken köz
geleceğim inan söz
yer dibi yeriyorken

yandığı güneş sırtında yine
ısıtıp durur ha bire
hüznümle birlikteyim
üşüyor yanağıma
düşüyor yanağıma

gözyaşını döküyor
ciğerimi söküyor
yorgunluğu çöküyor
sevgisin veriyorken

sustum
dilimi kes

130910denizli