Dilime Mühürdür Yollar Şiiri - Orhan Bal ...

Kasımın onu
önünde durduğum kim bilir kaçıncı gurbetim
iki bin bir de bir son bahar sonu

dirensem de akan suyum
ayaklarıma geçmez aklımın hükmü
kendi yazgımın yolcusuyum

tarlalar geçiyor sağımdan
solumda deniz
ilk kez gelip geçiyorum Tekirdağ’ından

ah! sol yanım yanıyor
kederliyim can özüm
yaralarım kızılcık şurubu kanıyor

Edirne derken Keşan
içimde bir dünya çocuk var
durup durup ağlaşan

İpsala’nın ötesi Yunan
yuvarlak yüzleri çıkık elmacık kemikleri
komşular bize benzer insan

Selanik, Pire sonra İgumenitsa limanı
aklımda Memedim feribotun kalkmasına var
ayrılığın gölgesinde mola zamanı

kıyıda bir adam ağlar
önümde Adriyatik
ardımda ayrılığın adı dağlar

Claudia bir alman kızı
yol arkadaşım
suratı ablak ensesi kırmızı

boynunda haç o da inandığı Allaha tapıyor
dur! diyor şurada şu okulun önünde
ben duruyorum o karakalem portremi yapıyor

ne etsem kederli bir yanım
ağzımda bir ayrılık türküsü
ne anlayanım var ne duyanım

ey Sevdiğim! en güzel kızı memleketin
senin buğulu gözlerin ve narin ellerin
alnımın şafağından rüzgâr gibi geçiyor siluetin

birkaç mil ötesi denizin dizi
sabaha karşı dövüyor dalgalar
yanaştığımız kıyılar Brindizi

sağında yolun ve solunda bağlar
silik ufukların ötesi
sıra sıra dorukları karlı dağlar

İtalya dedikleri sonra bir uzun ova
yüreğim buruk sevdiğim ayrılık ertesi
tarifsiz kederlerle kaplı hava

gidiyoruz yol biteviye kesik çizgiler
‘’ölüm Allah’ın emri ayrılık olmasaydı’’
dilimde yarım yırtık yeni gurbetime ezgiler

sonrası Villach ve İnnsbruck’ta geceleyin dağlarda
sağımız uçurum boşluğu öpmekte topuklarım bu nasıl iş Allahım?
solumuz mezarlık ölüler de aynı göğün altında sağlar da

bir ayrılık bir de ölüm insan hangisini seçer
yola nedensiz çıkılırmış üzülmesem diyorum
‘’sayılı gün’’ derler’’ tez geçer’’

kapandı elemlerle dolu ağzım
dilime mühürdür yollar
geçer bu gurbet geçer de deler geçer cancağızım

Orhan BALKARLI