Dilime Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Dilime
İş görür mü diyorum, dilime bir kumanda
Bir gün elime alsam, bassam verir mi fayda
Kim kendini kurtarır, bu siste bu dumanda
Pek çok masumda girmiş, kara listeye kayda

Felaketim olacak, dilim durmadan işler
Susturmak için onu, ağzımda bütün dişler
Kapanır, kilitlenir, yasaklanır girişler
Ama dilim durmaz ki, nefsimde onu şişler

Ah ne kötü şu gıybet, iftira,, hele yalan
Kurtaramaz imanı, onun içine dalan
Çırpındıkça batırır, şeytanda der, oyalan
Bu çirkefin içinde, ufalan da ufalan

Bak, dilim tezgâh büyük, söz gümüş, sükût altın
Diyorken benim atam, nedir senin şu haltın
Dinimiz öğüt verir hataları azaltın
Sen, şişip azıyorsun, sanki emir, alçaltın

İnsana kendindendir, bir kötülük olursa
Hiçbir şey zarar vermez, eğer dili durursa
Eli ile beline, bir de kement vurursa
Her an huzura dalar, bunlardan kurtulursa

Mademki sana bağlı, iki cihanda huzur
Gel, susuver ey dilim, olma başıma muzur
Şu garip Hadimi’ye eyleme gayri kusur
O da kendi kendine, söz versin, yapsın nuzur*
*nuzur, nezir: adak adamak, şarta bağlı söz vermek
Ahmet ARSLAN HADİMİ….161124